உழைப்பின் ஓசை

நடைமேடையோர ஆர்மோனியப் பாடலை
நசுக்கிச் செல்லும் ரயில் சத்தமென
வாழ்வின்  சோகராகங்களைச்
சாப்பிட்டுப் போகட்டும்
உழைப்பின் பேரிரைச்சல்.

ஆயுதன்

ஆழ்மனக்கடலில் 
அடிக்கடி  நீந்து
மௌனம் உன்னோடு நீயே 
பேசிடும்  உள்மொழி 

உன்னை நீயே
குறைத்துக் கொள்ளாதே
வெற்று பிம்பங்களால்
நிறைத்துக் கொள்ளாதே

சரியாக செய்தால்
பன்றி மேய்த்தல்
கார்ப்பரேட் தொழிலே

நீ 
ஆற்றில் எறியப்படுவது 
நீச்சல் பழக
ரோட்டில் எறியப்படுவது 
ஓட்டம் பழக 

நீ 
எல்லையற்றவன்
வேலிகளை வெட்டியெறி
நீ
ஏதுமற்றவன்
கவலைகளை விட்டு ஒழி

நீ சக்தி பெற்றவன்
சாதிக்க காட்டு வெறி

கனவுகளை
கண்ணீர் விட்டு கண்ணீர் விட்டு
அழிக்காதே
செந்நீர் விட்டு செந்நீர் விட்டு
சிறப்பாக வளர்த்தெடு

நூறாண்டு மரங்களை
முறித்துப்போடும் புயல் காற்றால்
ஒருநாணலைக்கூட 
ஒடிக்க முடியாது 

பணி பயந்துவிடாதே 
குனி படுத்துவிடாதே

உள்ளம் என்பதை
உலர்த்திக் கொண்டேயிரு
ஈரப்பதத்தில் பூஞ்சைகள் 
முளைக்கும்

காலம் உன்னை காயப்படுத்தும்
காயங்கள் உன்னை ஆழப்படுத்தும்

மூச்சிருக்கும்வரை என்பது
உடலுக்கு மட்டும்தான்- உலகில்
பேச்சிருக்கும்வரை உன்
பேரிருக்கும்
புகழ்வெளி புகு 

துல்லியமாகக் கணக்கிடும்
துல்லியமாகக் செயல்படும்
கணிப்பொறி நீ

ஏவுகணைகள் தாங்கிய
ஆயுதன் நீ
ஏமாற்றங்கள் தாங்கிட
நடுக்கம் ஏன்

அடிக்கடி வளையும்
நதிகள்
அதிக தூரம் பயணிக்கும்

நட்பை வீணாக்காதே
நட்பால் வீணாகாதே

பொருளை வைத்து
மனிதரை மதிப்பிடாதே

வானிலை
வாழ்நிலை
இரண்டும் ஒன்றுதான்
எப்போதும் மாறக்கூடும்

நிலையற்றவை எல்லாம்
எனினும்
நிலையானவன் நீயென நம்பு
நிலைகுலையா நெஞ்சம் கொள்

எதிர்கொள்ள துணிவிருந்தால்
எதிர்ப்பைப் பற்றி அச்சமில்லை
எதற்கென பணிந்துவிட்டால்
எதுவும் இங்கே மிச்சமில்லை

துணிந்து நில்

பாரதியார்

காக்கைச் சிறகிற்கும் 
கவிதை நிறம் தீட்டியவன்

காற்று வெளியிடையில்
காதல் ரசம் பூசியவன்

சாதிச் செருக்கின்
முகத்தில் கரி பூசியவன்

நீதி உயர்ந்த மதிப்
பேரொளி வீசியவன்

அச்சத்தை துச்சமென
தூசியென ஏசியவன்

உச்சத்தில் தமிழ்மொழியை
ஏற்றி வைத்துப் பேசியவன்

விடுதலையை உயிர் மூச்சாய் 
பெருங்குரலில் பாடியவன்

கொடும்வறுமை பெரும்பேயை
கடுஞ்சொல்லில் சாடியவன்

ஆங்கொரு காட்டின் 
அக்கினிக்குஞ்சு - அவன்

மானுடம் காக்கத்
துடித்தவோர் நெஞ்சு.

அச்சமின்றி திரி

நாலுசுவர் என்பது சிறைச்சாலை வெளியே வா

நடுரோடும் பாடசாலை

மனிதர்கள் உலவும்பாடங்கள்

பேசாமலே வளரும்பகைமை

பேச்சினால் உடைப்போம் சுவரை

சிகை பகை 

அடிக்கடி சரிசெய்

தன்னை நம்பாமல்

தன்னை நம்புபவனை

நம்பாது கடவுள்

தொலைவில் புள்ளியாய் தெரியும்
ஒற்றை வெளிச்சம் அருகே செல்லச்செல்ல ஓங்கிவளரும்

தொலைவை குறைத்துவிடு
துயரம் தொலைத்துவிடு

விடாமல் பெய்கிற 
அடைமழை -முயற்சி

அடர்ந்த காட்டில் உலவும்
கொடிய மிருகங்கள்கண்டதுண்டா  
அவைமனதில்  உலவும்
கெட்டகுணங்களின் 
உயிர்வடிவங்கள்

தீய பழக்கங்களைக் கொன்றுவிடு
இன்றேல்  அவைஉன்னை தின்றுவிடும்

போதைக்கு முதல் பலி 
மரியாதை - உன்னை நீயே சிறுமைப்படுத்த ஊற்றிக்குடி

தனிமை உன்னை
தனிமைப்படுத்தி விடும்
கூடுமானவரை கூடிப்பழகு

காட்டுவெள்ளமும்
உணர்ச்சி வெள்ளமும்
பாதுகாப்பானவை அல்ல

நெற்றியில் நீர் வெகுமானம்
கண்களில் நீர் அவமானம்

வண்டியைவிட   சைக்கிளை நம்பு
சைக்கிளைவிட  கால்களை நம்பு

காற்றுக்கு சிறகுகள் தேவையில்லை
அறிவுக்கு அறிவுரைதேவையில்லை

காலை எழுந்தவுடன் தண்ணீரில் குளி
மாலை வரும்வரை வேர்வையில் குளி

ஊமையை பேசவைக்க வேண்டாம்
சிந்திக்க வைத்தாலே போதும்

முடிந்தவரை உண்மைபேசு 
முடியாதபொழுதில் ஊமையாகு

யாரும் இங்கே நல்லவனில்லை
அதனால் நீயும் கெட்டவனில்லை

அடிக்கடி உன்னைநீயே
ஆராய்ந்துகொள்

நீ எனும் நீரில் எத்தனை கிருமிகள்
உன் ஆய்வுக்கூடம் அறிந்து சொல்லட்டும் 
ஆகாதவை அகற்ற மருந்து கொள்ளட்டும்

இறகுகள் உதிர்வதால்பறவைக்கு சேதமில்லை
இழப்புகள் நேர்வதால்உழைப்புக்கும் ஊனமில்லை

அடக்கம் கீழிருந்து மேல்
ஆணவம் மேலிருந்து கீழ்

மேடை கிடைத்தால் பேசு
பேனா கிடைத்தால் எழுது
புத்தகம் கிடைத்தால் வாசி
மெத்தை கிடைத்தால் தூங்காதே

அடுத்த  கணமே 

அழியும் உலகம் என்றாலும் 

அச்சமின்றி திரி
ஆலையில் பிழியப்படும்
கரும்பும் உழைப்பும் 
கலந்தே இனிக்கிறது .

பாயும் நதி

அனுதினம் எண்ணம் பின்னால் இழுக்கும் 
தனுவெனும் செயலே வீச்சு.  


ஆயிரம் தடைகள் அணையினை போடும்
பாயும் நதியே உடை. 


இளமைப் புரவி விரைந்திடும் வேகம்
வளமை பெறவே உழை. 


ஈடில்லை எவரும் என்றெண்ணு என்றாலும்
கேடில்லா கருவம் கொள். 


உதைத்தால் அழவா பிறந்தாய் உலகம்
உதைத்தால் அதையே உதை. 


ஊமைக் கனவும் ஒருநாள் கதைக்கும்
சாமைக் கதிராகச் சிரி. 


எரியும் நெருப்பை காற்றே 
பெருக்கும்
கனன்று கனன்று எழு


ஏக்கம் தயக்கம் மனதில்
அகற்று
ஏந்தித் திரிவாய் இலக்கு


ஒடுங்கியே கிடந்தால் ஓய்வும் சலிப்பு
வெடுக்கென எழுவாய் சிறப்பு.